Geschiedenis

Het ontstaan van SV Oostkamp

A) De voorgeschiedenis

Reeds voor WO II werd er al in Oostkamp tegen een balletje getrapt. Het waren de ‘Racingers’ van SV Oostkamp, die door hun prestaties in die tijd ruimschoots hun strepen verdienden. Ze speelden op het pleintje van de familie Dezutter in de Brugsestraat in Oostkamp. Het mooie liedje duurde echter niet lang. De oorlog brak uit en dat maakte het leven van de ‘Racing’ onmogelijk. Wegens een gebrek aan geld moesten alle activiteiten worden stopgezet. Toen de oorlog na enkele sombere jaren ten einde liep, betekende dit de geboorte van vele voetbalploegen in omstreken (Steenbrugge, Veldegem, Zedelgem…).

Oostkamp daarentegen bleef nog steeds verstoken van de voetbalsport, dus moesten de inwoners van de gemeente naar de omstreken om voetbal te spelen of te zien. Omdat deze praktische situatie problemen met zich meebracht en niet langer draaglijk was, besloten enkele inwoners, die zeer voetbal-minded waren, een voetbalploeg in Oostkamp op te richten. Zo kwamen in 1956 enkele heren samen in café Criterium bij René Oreel om daar de eerste praktische gegevens vast te leggen. Ook daar besliste men hoe de club zou heten, welke de kleuren zouden zijn (rood-wit zoals de kleuren in het schild van de gemeente) en wie de eerste bestuursleden zouden zijn. Op die manier werd SV Oostkamp op 17 juli 1956 geboren en trad het toe tot de KBVB om  te starten in 4^de provinciale.

B) Het ontstaan

Een bestuur was er nu al, maar men had nog geen spelers, geen terrein, geen materiaal en om deze dingen aan te schaffen had men centen nodig. Daarom zorgde men voor een startkapitaal: de voorzitter gaf duizend frank, de twee ondervoorzitters elk vijfhonderd en de overige leden elk tweehonderd vijftig frank. Vanwaar ging men nu de spelers halen?

De club kreeg omtrent dit probleem veel steun van Octaaf Tanghe, afgevaardigde van Cercle Brugge die er toen voor zorgde dat menige spelers van Cercle de rangen van SV Oostkamp vervoegden. Met hen kwamen ook spelers van Steenbrugge en Concordia, alsook een paar spelers die konden voetballen maar nog nergens aangesloten waren.

Hèt grote probleem echter was om een geschikt terrein te vinden. In eerste instantie dacht men aan het pleintje van de ‘Dezutters’, waar vroeger de ‘Racing’ had gespeeld. Pas na vele onderhandelingen kreeg men de toestemming om het terrein te huren maar omdat het pleintje vele jaren als weide had gediend, was er enorm veel werk om het tot een bespeelbaar veld om te toveren. Hoe kwam men nu aan het nodige materiaal? In Beernem was de club FC Govaerts gestopt en met het beschikbare materiaal kon men de truitjes, de cabines, de doelen en de omheining aankopen. De zware inspanning die de bestuursleden leverden om alles in gereedheid te brengen, wierp z’n vruchten af want voor de competitie begon, werd het terrein goedgekeurd. Ondanks het feit dat alles privé-eigendom was, deed ook de gemeente haar duit in het zakje door de voetbalclub een tribune te schenken.

C) Periode 1956-1965

De club startte dus in 4^de provinciale B en de eerste competitiematch thuis werd gespeeld tegen SV Pittem op 16/09/56 (de wedstrijd eindigde op 4-1). Natuurlijk werd het die dag een groot feest: er werd gewonnen en er waren maar liefst vijfhonderd betalende. Men moest toen ongeveer twintig frank neertellen om een match bij te wonen en dat had tot gevolg dat er onmiddellijk wat geld in de kas kwam. En juist dit was in die beginjaren erg belangrijk om te overleven, want veel steun van de gemeente was er niet. Waar kwamen de inkomsten dan vandaan?

Niet vanuit een kantine want die was er nog niet maar uitsluitend van het entreegeld van de toeschouwers. Oostkamp kon in die tijd bij elke thuiswedstrijd op zo’n honderdvijftig-tal kijklustigen rekenen, wat toch aardig was voor en club uit vierde. Maar de prestaties waren pover de eerste jaren en daarom wou men betere spelers en een goeie trainer aantrekken. Daarvoor had men weer geld nodig en dat was er nog niet. Logisch gevolg: men bouwde een houten kantine die voor de nodige inkomsten moest zorgen.

Langzaam begon de club uit te breiden: er werd gestart met jeugdvoetbal (knapen en scholieren), nieuwe en betere spelers werden aangeworven, het bestuur werd uitgebreid. In 1961 kwam er een nieuwe voorzitter, wijlen André Declerck en die bracht dan weer anderen met zich mee (waaronder huidig voorzitter Eric Lambert, die samen met André Van Brabandere over een wagen beschikte en aldus in staat was spelers te vervoeren). Oostkamp werd actief op de transfermarkt; kocht en verkocht spelers. En ja, de prestaties verbeterden: in ’64 speelden zowel de knapen als de eerste ploeg kampioen. Men mocht nu dus in derde provinciale voetballen onder succestrainer Devisch, die erin slaagde een tweede plaats te behalen wat toen ook recht gaf op promotie naar tweede provinciale.

Men sukkelde echter al enkele jaren met de slechte staat van het veld en daarom moest men toen uitkijken (mede door de promotie) naar een ander terrein. Huidig voorzitter Eric Lambert trok z’n stoute schoenen aan en ging aankloppen bij Maurice Kerkaert, die toen schepen van openbare werken was. Deze ging op zijn beurt aankloppen bij burgemeester D’hoore die in ’64 een nieuwe legislatuur voor zes jaar begonnen was en zich bezighield met de huisvesting. Wat bleek: er ging toch gebouwd worden op het oude terrein, dus moest men wel voor een nieuw veld zorgen. En dat kwam er ook, in de Rustoorddreef mocht men een lapje grond pachten van Boer Lootens. 

De ontwikkeling door de jaren heen

A) Periode 1965-1973

Het nieuwe terrein moest nu natuurlijk in orde worden gebracht. Er werd een betonwerker aangesproken om twee kleedkamers te bouwen; er werd een omheining geplaatst, nieuwe doelen werden gezet en dit alles werd bekostigd met centjes uit de clubkas of via bijdrage van de bestuursleden. Aan de ene zijde van het veld was de omheining een volle plaat met de bedoeling hier platen publiciteit op te schilderen. Op 28/08/65 werd dit terrein ingehuldigd en speelde men voor het eerst op ” ’t Oudemanshuis”. Het betrof een vriendschappelijke wedstrijd tegen de reserven van Club Brugge, die door de rood-witten met 1-8 verloren werd.

Zoals eerder al vermeld, hield de burgemeester zich bezig met de huisvesting, m.a.w. er werden grote stukken grond verkaveld en er ontstonden wijken, ook rond het nieuwe voetbalterrein. In deze nieuwe wijken kwamen gezinnen met kinderen wonen wat een groeiend aantal jeugdleden tot gevolg had. Intussen was er al een jeugdcomité opgericht en ook zij leverden hun financiële bijdrage. Op die manier had SV Oostkamp in tien jaar tijd een degelijke structuur gekregen en kon men reeds in elke categorie met minstens één ploeg voor de dag komen.

En, sportief gezien, hoe deden de rood-witten het? Het eerste jaar op het nieuwe terrein mocht men in tweede provinciale voetballen. Velen waren toen de mening toegedaan dat het niveau in tweede voor de club te hoog was en dat men onmiddellijk zou degraderen. De realiteit besliste er echter anders over want trainer Devisch strandde met z’n mannen op een uitstekende vijfde plaats. De euforie zou echter van korte duur zijn; het volgende seizoen behaalde men, mede door een overvloed aan gekwetste spelers, slechts 19 punten op 52 en SVO degradeerde weer naar derde.

De jaren gingen voorbij; trainers wisselden elkaar af maar men bleef in derde hangen. In ’71 werd trainer Pierre Schotte ingelijfd. Met man en macht werd gezwoegd om een plaats in tweede provinciale te heroveren en in ’73 speelde Oostkamp onder Schottes leiding dan ook kampioen en kon de promotie gevierd worden.

Het bestuur was nog steeds hetzelfde, al werd hier en daar wel iemand vervangen, maar de vaste kern bleef. Intussen waren we ook in een tijd gekomen dat men niet meer voetbalde voor een “pintje en een pistolet”. Indien men over een goeie ploeg wilde beschikken, moest men in staat zijn de spelers een vergoeding te betalen, wat uiteraard voor geldproblemen zorgde. Daarom was de club nu genoodzaakt sponsors te vinden. Hoe loste men dat op?

Bij de overgang naar het nieuwe terrein in ’65 liet men ook een kantine bouwen. De kosten hiervan werden gedekt door twee bierhandelaars – enerzijds André Scheyving van “Piedboeuf” en anderzijds Cyrène Braet van “Leopold” – die in ruil hiervoor bier mochten leveren aan de club. Op die manier was de eerste sponsoring tot stand gekomen en weldra zouden andere volgen, waaronder bijvoorbeeld “restaurant Caroline” dat de spelers elk een trainingspak cadeau deed en zorgde voor de eerste shirt-reclame. Natuurlijk had men nu ook iemand nodig om de “chalet”, zoals men de kantine noemde, uit te baten. In eerste instantie werd dit oudspeler René Duponchel, maar die gaf er al na één jaar de brui aan. Daarna kwam bestuurslid Staf Van Hove met zijn vrouwtje Julia naar de “Chalet” om pintjes te tappen maar ook zij hielden het na twee jaar voor bekeken. En vanaf dat moment deed de familie Modde z’n intrede: wijlen Jules Modde en z’n vrouw Nadia, wiens zoon in het eerste elftal speelde, stelden zich voor honderd procent ten dienst van de ploeg. Zij organiseerden jaarlijks een souper, een kaartavond en een dansavond ten voordele van de spelers en werden voor hun inzet bestempeld als de ‘vader en de moeder’ van de ploeg.

Toen eindelijk alles goed aan het draaien was, vroeg de club een ernstig onderhoud aan burgemeester D’hoore om de problemen die zich voordeden met de buurtbewoners (ballen in de tuinen, kinderen die over de omheining heen klauterden…) aan te pakken. De gemeente besliste toen om het plein over te nemen zodat SV Oostkamp zelf niet langer pacht moest betalen aan boer Lootens.

B) Periode 1973-1981

SV Oostkamp, waar Pierre Schotte nog steeds op het trainersbankje zat, mocht nu dus opnieuw in tweede provinciale aan te treden. En ja, ze deden het goed; de laatste drie seizoenen onder Schottes leiding (73-74,74-75,75-76) konden de rood-witten hun plaats in de top-5 handhaven. In ’76 hield Schotte het dan voor bekeken en kwam er een nieuwe trainer: Demey.

Intussen was het al duidelijk geworden dat er op het Oostkampse veld talentvolle jongeren liepen. Nu eens speelden de knapen kampioen, dan weer eens de juniores, dan weer de miniemen of de scholieren… kortom, er was bijna elk jaar een reden om te feesten. Zo ook kregen enkele talentrijke jongeren hun kans bij de eerste ploeg; dit gebeurde ondermeer met een vijftal juniores die in het seizoen ’77-’78 de A-ploeg kwamen versterken. Het was onmiddellijk raak, de jongens maakten het waar, want hun sportieve inzet gecombineerd met de ervaring van enkele oude spelers leidde tot de promotie naar eerste provinciale. meteen zou dit het hoogtepunt van het Oostkampse voetbal betekenen, want toen de club al na één jaar uit eerste buitelde, onder andere door het vertrek van enkele talenten, zou de ploeg er nooit meer in slagen in de hoogste provinciale reeks te spelen. Konden die spelers dan zomaar weg? Ja, mits een handtekening van de speler zelf, kon men de club voor een andere verlaten. Ze waren trouwens eigen jeugd en hadden geen echte verbintenis. Wat gebeurde er dus; de secretaris (Irené Herpoel) kreeg een ontslagkaart in de bus en het geld voor de overgang werd door de toekomstige club via de voetbalbond op de rekening van SVO gestort. Op die manier kwamen enkele jongens in de nationale afdelingen terecht: Talloen, Mestdagh en Vanthournout bij Cercle Brugge; Scheyving en Braeckman bij Club Brugge; Van Hove bij SK Roeselare en Van Vyve bij E. Wervik. Het is niet zonder enige trots dat Oostkamp hierop terugkijkt en dat ze haar talentrijke jeugd de kans gunt om hogerop te geraken.

Het was echter niet al rozengeur en maneschijn aan de Rustoorddreef want intussen was de club in maart ’76 getroffen door een spijtig voorval, namelijk het overlijden van voorzitter André Declerck. Dat betekende de verkiezing van de nieuwe voorzitter Eric Lambert, die vandaag de dag nog steeds diezelfde functie uitoefent.

C) Periode 1981-1992

De jaren gingen voorbij en in ’81 kon “essevé” haar vijfentwintig-jarig bestaan vieren. Er was reden tot feesten, de club organiseerde een groot Paastornooi voor juniores met onder andere Club Brugge, AA Gent, Harelbeke, Kortrijk en Oostende als deelnemende ploegen. Dit tornooi, het eerste evenement dat de club ooit organiseerde, lokte natuurlijk veel toeschouwers en dat had tot gevolg dat er weer wat extra geld in de kas kwam. Zodoende was men klaar om er de komende jaren weer volop tegen aan te gaan.

Echter het zonnetje dat boven de Oostkampse velden scheen, verdween achter enkele donkere wolken. Wat was de oorzaak hiervan? Na vele jaren trouwe dienst besloten Jules en Nadia Modde, uitbaters van de “Chalet”, er mee te stoppen. Zij werden opgevolgd door Jules’ dochter Solange en haar man John, die zeer voortreffelijk werk verrichtten,  maar waar veel mensen komen en waar veel mensen drinken, wordt ook veel gepraat en dan weet je wellicht al dat ‘waarheid’ en realiteit soms heel ver uit elkaar liggen. Niettegenstaande het voortreffelijke werk van John en Solange kwam er toch naijver en het bestuur zag zich genoodzaakt een aanbesteding uit te schrijven onder de kandidaat uitbaters van de “Chalet”. Dit uitsluitend om de gerezen spanningen tussen diverse groepen binnen het bestuur te ontmijnen. Marcel en Monique Desoete dienden de meest gunstige prijs in en werden de nieuwe uitbaters van de “Chalet”.

 

Wat betreft goeie prestaties waren de jaren ’80 vooral de jaren van de jeugd. Het eerste elftal was ondertussen naar derde provinciale afgezakt, zelfs één jaar in vierde (’88-’89) en bleef daar maar wat ter plaatse trappelen. De jeugd deed het stukken beter: preminiemen, miniemen, knapen, scholieren, juniores… ze werden allemaal wel eens kampioen. Maar de beste prestatie kwam toch wel van de Oostkampse scholierenploeg. Onder leiding van trainer Vandaele en afgevaardigde Poupaert slaagden ze er niet alleen in om kampioen te worden maar tevens de jeugdcup ‘Het Volk’ te winnen en daarmee nationaal kampioen worden. Als beloning werd hen een trip naar Duitsland aangeboden en daar moesten de rood-witten het opnemen tegen een Duitse selectie: een wedstrijd die door Oostkamp met 0-2 werd gewonnen!

En hoe zat het met de evenementen? Kaartavonden werden geörganiseerd, dansavonden, tornooien – denken we maar aan het knapentornooi ‘beker Lambert’ en het succesvolle scholierentornooi ‘beker Etienne Poupaert’ dat nu al aan de twaalfde editie toe is – en laat ons zeker de twee grote lentefeesten van ’90 en ’91 niet vergeten. Op die manier kwam er regelmatig nog wat geld in de kas en juist dit zorgde ervoor dat een provinciale club het hoofd boven water kon houden, want vergeet ook niet dat er heel wat uitgaven waren. Verder was men ook wat geld aan het sparen om een nieuwe kantine te bouwen aan de ‘Valkaart’ (het gemeentelijk sportcomplex) in Oostkamp, omdat de gemeente beloofd had dat de club daar twee nieuwe terreinen zou krijgen. Maar het bleef maar duren en de situatie aan de Rustoorddreef werd steeds slechter en slechter. de staat van het veld, dat zevenentwintig jaar dienst had gedaan, was erbarmelijk geworden; er groeide nog nauwelijks gras op en als het eens geregend had kon er niet gespeeld worden. En toen was het zover: in ’92 mocht SV Oostkamp naar de ‘Valkaart’ verhuizen…

 

Hedendaagse situatie van de club

 

A) Periode 1992-1998

De gemeente had nu gezorgd voor de aanleg van twee nieuwe terreinen; ze bouwde ook kleedkamers met een bijhorende opbergplaats voor het materiaal en een zeer mooie overdekte tribune. De kantine – of de “Chalet” – moest door de club zelf bekostigd worden en in tegenstelling tot de houten kantine aan de Rustoorddreef, werd er deze maal één in steen gebouwd.

Nu speelde de club nog steeds in derde provinciale en met zo’n accommodatie wou men toch echt wel naar tweede promoveren. Zo gezegd, zo gedaan want in het seizoen ’93-’94 speelde het elftal, getraind door Ronny Nijs, kampioen en mocht men de promotie naar tweede vieren. Zo speelden de rood-witten weer een trapje hoger en slaagde men er het eerste jaar in het behoud te verzekeren. Maar om het gezegde “l’histoire se répète” te vermijden – en dus weer naar derde te zakken – trok men het jaar daarop (’95-’96) een nieuwe hoofdsponsor aan: Bouwmaterialen Vandemoortele. Als geste naar de sponsor toe, besliste SV om bij thuiswedstrijden voortaan meer in oranje-zwarte uitrusting te spelen in overeenkomst met de kleuren van de firma Vandemoortele. De ploeg werd op bepaalde plaatsen versterkt, er kwam een nieuw trainersduo (Eric Lagrou-Marc Devuyst, mannen met nationale ervaringen) en er deed zich een verjonging voor in het bestuur. Oud-spelers zoals Daniel Herpoel, Walter Sap, Paul Devliegere (huidig voorzitter), Patrick Geers, Luc Bossu…. namen de plaatsen in van oud-gedienden.

De investeringen in 1992 (nieuwe chalet) lieten zich gevoelen en waren van die aard dat de tering  naar de nering moest gezet worden, m.a.w. veel inkomende transfers (betere spelers) konden niet gerealiseerd worden. Men diende te putten uit eigen materiaal. Vandaar een (te) lang verblijf in tweede provinciale.

B) De club 1999 – 2006

Sedert seizoen 2005-2006 speelt de club in eerste provinciale, voordien zat de club in tweede provinciale. Het effect van sponsor-, trainer-, en spelerswissel heeft in die zin geholpen dat de club eerst een waardige tweedeprovincialer werd en erna toch zijn mannetje kon staan in eerste. Het sportieve mag echter niet ten koste gaan van het financiële en omgekeerd. Het Bosman-arrest heeft er geen goed aan gedaan en kleine clubs krijgen het nu hard te verduren.

Ook met de jeugdwerking gaat het nog steeds goed; er wordt gespeeld in provinciale reeksen en meerdere jeugdploegen speelden kampioen de laatste jaren. Het ledenaantal is de laatste jaren nog fors gestegen, men beschikt over meer dan 250 voetballers, goed voor zo’n 16 ploegen.

C) Periode 2006 – 2015

Spijtig genoeg was het verblijf in eerste provinciale van korte duur, doordat Gistel wegens financiële problemen degradeerde naar 1^ste provinciale moest KSVO het gelach betalen en met een 16^de plaats maakten we terug de buiteling naar tweede provinciale.

Gedurende de seizoenen 2006-2007 en 2007-2008 was het een periode van net niet maar was KSVO telkens aanwezig op de provinciale eindronden, waar we ook daar net naast de prijzen vielen.

Intussen was S.V. Oostkamp 50 jaar geworden en kon de club aanspraak maken op de titel “Koninklijk”. Zijne Majesteit Koning Albert II zag geen graten in het ingediende dossier en op 1 juni 2006 was S.V. Oostkamp gemachtigd zich “Koninklijke Sportvereniging Oostkamp” te noemen. Tijdens een grootse viering op zaterdag en zondag 12 en 13 augustus 2006  werd dit jubileum gevierd en de stichting van S.V. Oostkamp herdacht. Op zaterdag voormiddag 12 augustus 2006 was er een ontvangst op het gemeentehuis waarna de start werd gegeven aan de feestelijkheden. Op 6 oktober 2006 volgde een privé-ontvangst van de beheerraad in de residentie van de heer Paul Breyne, gouverneur van West-Vlaanderen.

Voor het seizoen 2008-2009 waren de verwachtingen en motivatie er terug om de hoofdvogel af te schieten, en inderdaad op het einde van het seizoen mochten we terug feesten met onze kampioenstitel, KSVO terug naar 1^ste provinciale. Intussen bleef onze jeugdwerking maar groeien en waren er al enkele jeugdspelers vaste waarde in het A elftal van KSVO.

KSVO en de hoogste provinciale reeks……een verhaal van op en neer en inderdaad het seizoen 2009-2010 was er een zoals al de voorgaande periodes in 1^ste provinciale met op het einde van het seizoen een degradatie naar 2^de provinciale!!!!

K.S.V.Oostkamp was aan vernieuwing toe en bij de start van het seizoen 2010 – 2011 gaf voorzitter Eric Lambert de fakkel door aan ondervoorzitter Paul Devliegere, die meteen de zorg kreeg over ongeveer 450 jonge voetballers, kledij, trainers, begeleiders, kortom een heel zware klus ook vanwege de steeds wisselende regelgeving van de K.B.V.B. In het “tussenseizoen” werd er werk gemaakt aan een herschikking van het bestuur en een nieuwe structuur werd uitgedokterd  die moest voldoen aan de steeds hogere eisen die gesteld worden om een provinciale voetbalclub te laten draaien en overleven. Naast de vele bondsreglementen komt er ook nog de reglementering bij die de verschillende ministeries ons opleggen zoals BTW…belastingen en sociale zekerheid. Vanaf het seizoen 2010-2011 wordt er gewerkt in 4 verschillende comités namelijk het financieel; het sportief; het commercieel en tot slot het technisch – organisatorisch comité.

Deze structuur moet KSVO helpen om op een financieel gezonde basis op termijn een “vaste” eerste provincialer te worden, een belangrijke schakel is daarbij de jeugdwerking van KSVO want in de economische tijd waarin we nu verblijven kan een sportclub die ambities heeft enkel overleven met een doorgedreven jeugdopleiding zodat eigen opgeleide spelers in het eerste elftal kunnen doorstromen en daar een vaste waarde worden. Naast een doorgedreven jeugdwerking is ook het commercieel comité enorm belangrijk , niettegenstaande de economische crisis blijft de relatie met onze trouwe sponsors prima, meer nog… verschillende nieuwe firma’s vinden de weg naar onze terreinen. Een opsteker is dat onze jeugd tijdens het seizoen 2009-2010 er maar liefst 3 jeugdelftallen kampioen speelden in hun provinciale afdeling en dat KSVO met onderscheiding het label haalde om met hun jeugdploegen in de nationale reeks te mogen uitkomen!!!

Na 17 jaar trouwe dienst als T1 (wat behoorlijk uniek is in het voetbal) neemt KSVO afscheid van Marc Devuyst en gaat in zee met Hans Mulier die al jarenlang ervaring heeft in hogere reeksen. Het seizoen 2010-2011sluiten we af op een 9^de plaats waarbij er veel jongeren hun debuut maken in het eerste elftal.

Voor de start van het seizoen 2011-2012 verlaat T1 Hans Mulier KSVO om terug trainer te worden in 4^de nationale en wordt vervangen door Jan Lambrecht die voor het einde van het seizoen doorgestuurd wordt wegens de slechte resultaten met een degradatie als gevolg, wat onmogelijk leek is gebeurd, …..18 jaar is het geleden dat KSVO uitkwam in de derde provinciale reeks…een harde pil om te slikken!!!

Bij de opmaak van de plannen voor de vestiging van S.V. Oostkamp in De Valkaart had men tussen de “Chalet”, gebouwd door S.V. met eigen middelen en de kleedkamers gebouwd door de gemeente, een strook grond vrijgehouden enerzijds voor een betonnen trap die toegang gaf , langs de Oostzijde, tot de bovenzaal van de chalet en anderzijds voor een andersvaliden toilet dat aansloot bij de kleedkamers. Na verloop van tijd bracht dit resterende stukje grond veel zorgen met zich mee (onderhoud) zodat het plan begon te rijpen om dit toe te bouwen. De accommodaties moesten een geheel vormen van West naar Oost. De club groeide, een wasplaats, een berging (drankvoorraad),twee nieuwe kleedkamers en een andersvalidentoilet vulden de benedenruimte, terwijl op de verdieping een nieuwe feestzaal werd gebouwd met uitzicht op de beide terreinen. K.S.V. Oostkamp had “loges” avant la lettre. Het bestuur koos een naam : “De 56” (stichtingsjaar van S.V.). De tot dan toe ongebruikte ruimte boven de kleedkamers werd omgevormd tot materiaallokaal. Architect Filip Vlaeminck zorgde voor de plannen en aannemer Marc Traen zorgde andermaal voor de uitvoering ervan. We schrijven 2007, 2008, het werd een samenwerkende vennootschap tussen het gemeentebestuur met burgemeester Luc Vanparys en K.S.V.Oostkamp met voorzitter Eric Lambert. De volledige afwerking van “De 56” zou wel een paar jaar duren, in augustus 2013 werd deze plechtig geopend.  

Voor het seizoen 2012-2013 word er gekozen voor mensen die het “huis” kennen T1 wordt Rik De Mil jarenlang doelman van het eerste elftal en het vorig seizoen trainer van de U19, T2 wordt Christophe Denolf eveneens jarenlang trainer van diverse jeugdelftallen en jeugdcoördinator van de bovenbouw. Hun opdracht bestaat erin om KSVO asap terug naar 2^de provinciale te brengen wat op het einde van het seizoen ei zo na gebeurde, ook in de eindronde moet KSVO de duimen leggen maar de heropstanding is ingezet. Voor het seizoen 2013-2014 worden er enkele gerichte versterkingen aangetrokken met als enig doel de promotie naar 2^de te realiseren wat met grote onderscheiding gebeurd met 71 punten speelt KSVO kampioen.

Voor 2014-2015 is het motto “niets moet alles mag” een overgangsseizoen zonder druk met als resultaat een 2^de plaats op één punt van de kampioen, maar met de eindronde kan KSVO terug promoveren naar de hoogste provinciale reeks!!!!

Nu is de opdracht proberen een vaste 1^ste provincialer te worden en komaf te maken met de geschiedenis van telkens te degraderen na een promotie. De sportieve werking is nog belangrijker geworden, in dat opzicht is er met de persoon van Hans Mulier een algemene sportieve verantwoordelijke aangesteld die samen met het bestuur de sportieve doelstellingen van KSVO uitwerkt en onze jeugdwerking verder uitbouwt zodat de doorstroming van jonge spelers naar het beloften- en A elftal nog vlotter verloopt. Door de hoge eisen die de KBVB stelt aan clubs die hun jeugd wil laten spelen op INTERPROVINCIAAL niveau wordt het ontzettend moeilijk voor de kleine clubs, KSVO doet enorme inspanningen om daaraan te voldoen. Voor het seizoen 2015-2016 telt de sportieve cel van KSVO maar liefst 31 personen verdeeld als volgt; 1TVJO;1 algemeen sportieve verantwoordelijke (ASV);1 jeugdcoördinator (JC); 24 gediplomeerde jeugdtrainers; 3 trainers voor beloften en A kern en 1 kinesist . Dan zijn er nog de mensen “achter” de schermen die instaan voor het onderhouden en proper maken van onze infrastructuur en terreinen, de mensen die tickets verkopen de talrijke ploegafgevaardigden de uitbaters van de chalet de losse vrijwilligers en onze 16 bestuursleden. Samen met onze jeugd en seniorspelers komen we aan een ledenaantal die de 500 benaderd!!! Om dergelijke vereniging te laten werken is er een financieel beleid nodig waar de voorhanden budgetten strikt moeten opgevolgd worden en waar er geen plaats is voor dure spelers, daarom trekt KSVO een groot deel van dat budget uit voor de jeugdwerking.

Het seizoen 2015-2016 staat voor de deur trainer Rik De Mil verlaat KSVO en maakt de overstap naar FC Brugge wij wensen hem alle successen toe in de uitbouw van zijn verdere sportieve carrière , ook Christophe Denolf neemt afscheid door zijn drukke beroepsleven ook al bij hetzelfde FC Brugge. De nieuwe T1 wordt Dieter Lauwers en T2 wordt Philip Dekens die verweven is met KSVO door zijn jarenlange dienst als jeugdtrainer bij KSVO.

D) Periode 2015-2017

Voor de vierde maal in de clubgeschiedenis start het eerste elftal in 1^ste provinciale met als enige doelstelling er te blijven. Wat ook aardig lukt, KSVO eindigd op de 10^de plaats met een totaal van 43 punten zonder ooit in degradatiegevaar te zijn gekomen.

Ook de jeugd maakt vorderingen met als uitschieter de prestatie van de IU17 die op 21/05/2016 de finale winnaars werden van de Nationale Jeugdcup van Het Nieuwsblad.

Intussen blijft het bestuur met de gemeente onderhandelen over onze accomedatie en meer bepaald om een kunstgrasveld aan te leggen op het eerste terrein.

Vanaf 2011 zijn er reeds onderhandelingen met de gemeente die op ons derde veld (die KSVO huurt aan de gemeente ) een indoor tennishal wensen aan te leggen op vraag van de tennisclub Orscamp. KSVO wil maar al te graag meewerken op voorwaarde dat er een kunstgrasveld met verlichting op het eerste terrein komt. Dit dossier is niet simpel daar het hier gaat over een grote investering van enerzijds de tennisclub die de kostprijs van de tennishal moet betalen en anderzijds de gemeente die instaat voor de “voorfinanciering” van het kunstgrasveld die via een erfpacht terugbetaald wordt door de tennisclub. Deze onderhandelingen duren enkele jaren zodat er met momenten geen geloof meer is dat er ooit een kunstgrasveld zal komen, wat de nodige frustraties met zich mee brengt bij bestuur en niet op zijn minst bij trainers en spelers.

Eind 2015 trekt voorzitter Paul Devliegere met de twee ondervoorzitters Frits Neirynck en Daniel Herpoel naar burgemeester Luc Vanparys met de boodschap dat het zo niet verder kan. KSVO blijft groeien en beschikt over rampzalige terreinen, de boodschap slaat aan en de burgemeester belooft om er werk van te maken.

Doordat het dossier bij de tennisclub niet vooruit gaat zit alles muurvast, om daar verandering in te brengen is er politieke wil nodig om het dossier tennishal / kunstgrasveld afzonderlijk voor te leggen aan de gemeenteraad.

Die politieke wil is er en de afspraak wordt gemaakt dat KSVO zal optreden als bouwheer en zorgt voor minimum 4 offerten voor het kunstgrasveld, na een tijdje is KSVO klaar met hun huiswerk en ligt er een dossier klaar die glashelder is meer nog…. KSVO wil instaan voor de aanleg van twee duiveltjesvelden die de club voor de volledige kostprijs zelf zal financieren, wat uiteraard een pluspunt is om naar het gemeentebestuur te trekken.

Op 21 april 2016 wordt de goedkeuring tot kaderovereenkomst met KSV Oostkamp tot erfpacht en aanleg van een kunstgrasveld voorgelegd en goedgekeurd door de gemeenteraad. KSVO kan eindelijk aan de slag, in juni 2016 starten de werken door de aannemer De Ceuster Sport en na een natte zomer zijn de werken klaar bij de start van het nieuw voetbalseizoen 2016-2017. Het resultaat mag gezien worden naast het hoofdveld beschikt KSVO nu ook over twee prachtige duiveltjesvelden en ligt het natuurgrasveld op terrein 2 er piekfijn bij want naast de nieuwe erfpacht van 50 jaar voor het volledige domein van KSVO is er ook een onderhoudsovereenkomst met de gemeente waarbij KSVO instaat voor het onderhoud van het volledig domein en dit voor de duur van de erfpacht, voor het dagelijks onderhoud krijgt KSVO een jaarlijkse onderhoudstoelage.

In het seizoen 2016 – 2017 kan er eindelijk gestart worden op het lang verwachte kunstgrasveld, terrein 1 beschikt naast het kunstgras ook over een LED-verlichting die het toelaat om ook avondwedstrijden te spelen voor beloften en 1^ste elftal.

Terug werden er enkele versterkingen aangetrokken zoals; Vermout Nikolaas, Verheyden Jasper, Vanneste Dylan en doelman Sterckx Jelle naast de reeds sterke kern met spelers die al jaren bij KSVO spelen zoals een Bonny Kelian, Buysse Arne, Canoot Phil, Delcourt Sylvester, Langeraet Kjell, Lenihan Arvid, Naeyaert Tom, Van De Moere Thomas en Verwilst Olivier.

Het seizoen 2016-2017 werdt afgesloten met een 4^de plaats met een totaal van 55 punten met een record aantal van 87 doelpunten te hebben gescoord waarvan onze topschutter Phil Canoot er 38 voor zijn rekening nam wat hem de zilveren voetbal van 1^ste provinciale West-Vlaanderen opbracht. Ook de beloften deden het uitstekend met de titel al resultaat!!!!   

Opdracht volbracht op naar het derde seizoen op rij in 1^ste provinciale!!!!

E) Vanaf 2018

Voor het seizoen 2017 – 2018 zijn de verwachtingen terug bijgesteld het motto van het bestuur van KSVO is altijd al geweest alles kan alles mag maar telkens proberen beter te doen. Daarom is er terug een inspanning geleverd van het bestuur om de spelersgroep bijeen te houden en waar nodig te versterken.

Olivier Verwilst is vanaf 2017-18 geen speler meer maar verlaat KSVO niet hij krijgt de functie van T2 terwijl Philip Dekens trainer wordt van de beloften. Terug worden enkele spelers aangetrokken Bekaert Corneel, Cafmeyer Jasper, doelman Cédric Carron en Lanoo Tom zijn de belangrijkste.

KSVO start ook met CP voetbal dat is voetbal voor kinderen met een fysieke beperking.   

Het seizoen 2017-2018 is terug een schot in de roos met attractief voetbal eindigt KSVO op de 3^de plaats met 65 punten liefst 83 keer vonden we de weg naar de netten en met 28 tegendoelpunten eindigen we op de tweede plaats na kampioen Zwevezele.

Na een mooie derde plaats in de reguliere competitie toonde KSVO zich in de finale van de Indurium Cup de betere van WS Lauwe. Oostkamp won de provinciale bekerfinale met 2-4. Een ferme opsteker voor de komende eindronde.

KSVO promoveert naar 3e amateurs !!!!

KSVO speelt de provinciale eindronde voor promotie naar 3^de amateur daar het in twee wedstrijden wint van Oostnieuwkerke door thuis 1-1 te spelen en op Oostnieuwkerke te winnen met 1-2!!!!

In de interprovinciale eindronde speelt KSVO verder zoals het seizoen is geëindigd tegen HO Veltem, Herk De Stad en KFC Lille wordt gewonnen met overtuigende cijfers alleen maar tegen HO Kalken moeten we vrede nemen met een 2-2 gelijkspel. De finalewedstrijd tegen RC Mechelen moet door veiligheidsredenen verplaatst worden van zondag 3 juni naar donderdag 7 juni, de “supporters” van RC Mechelen hebben een niet zo een beste reputatie daarom moet de wedstrijd georganiseerd worden onder de noemer  “risicowedstrijd”. In enkele dagen tijd speelt het bestuur het klaar om aan alle voorschriften te voldoen zodat de wedstrijd in alle veiligheid kan doorgaan. Hierbij was de samenwerking met de gemeente Oostkamp een grote meerwaarde!!! De belangen van de wedstrijd werden ook anders omdat het stamnummer van SK Lierse geschrapt wordt, komt er een extra plaats vrij waardoor zowel KSVO als Mechelen promoveren naar 3^de amateur. KSVO verloor die wedstrijd met de strafschoppen na een 3-3 stand.

Na een mooie derde plaats in de reguliere competitie toonde eerste provincialer KSV Oostkamp zich in de finale van de Indurium Cup de betere van WS Lauwe. Oostkamp won de provinciale bekerfinale met 2-4. Een ferme opsteker voor de komende eindronde.

 

Seizoen 2018-19 betekent een mijlpaal in de geschiedenis van KSVO, voor het eerst speelt het eerste elftal in nationale!!!

 

Iedereen is uiteraard meer dan trots op die prestatie maar het besef is er dat we voor een moeilijke taak komen te staan, het behoud verzekeren is de enige doelstelling. Het is de gewoonte bij het transfercomité om rond de jaarwisseling een ploeg samen te stellen die gewapend moet zijn voor het volgend seizoen, en daar is er al meteen een probleem, daar er in december 2017 een ploeg is gevormd met het idee om de top in 1^ste provinciale te spelen zijn niet alle inkomende spelers van het niveau die nodig is voor nationaal voetbal.

Elke wedstrijd krijgen we lof met de manier hoe we voetballen maar de punten ontbreken, deels door onervaren te zijn maar ook door de manier van spelen, we blijven voetballen met de nadruk op eigen sterkte en daar maken we een fout die we rond de jaarwisseling bijsturen met als resultaat dat KSVO 3 punten te kort komt om de eindronde te spelen voor promotie naar 2^de amateur. We eindigen de competitie op de 13^de plaats met 31 punten.

KSVO wint de barragematch tegen Ternesse, maar is nog niet honderd procent zeker van het behoud in derde amateurklasse. Want als een Waalse ploeg immers de eindronde eerste amateur wint, dan zakt KSVO alsnog. Wat niemand nog verwacht gebeurd toch de Waalse ploeg Visé wint de finale tegen SK Ronse en promoveert naar 1^ste amateur met als gevolg dat KSVO na 1 jaar terug naar af is en degradeert naar 1^ste provinciale!!!

Het  jaar in nationale is voldoende om bij het bestuur de doelstellingen bij te passen, de aandacht in pers en regionale TV is niet te vergelijken met hetgeen we konden ervaren in provinciale, in de bestuurskamer wordt de beslissing genomen om van KSVO nu een stabiele nationale ploeg te maken maar steeds met de éérste vereiste om financieel gezond te blijven. De zelde fout als het jaar voordien wil het bestuur NIET maken en in de decembermaand van 2018 stellen we een ploeg samen met als doel kampioen te spelen in 1^ste provinciale, in ieder compartiment wordt de ploeg versterkt.

In het Coronajaar 2020 wordt na 25 speeldagen de competitie stilgelegd waardoor er veel onzekerheid ontstaat over hoe het seizoen zal eindigen, de laatste thuiswedstrijd tegen Vlamertinge word gewonnen met 9-0 en is meteen de kampioenenwedstrijd!!!  KSVO geeft dan 56 punten en 11 punten voorsprong op nummer 2 Anzegem, de aanval mocht 68 keer juichen terwijl er maar 24 doelpunten moesten toegestaan worden.